Van Anhee naar Carlsbourg 79 km, 1215 hoogtemeters

Vrijdag 5 juli van Anhee  naar Carlsbourg

Vermits ik met de gastvrouw had afgesproken om te ontbijten om acht uur, was het kwart voor negen eer ik kon vertrekken.

Gisterenavond op mijn wandeling had ik een hele boel bloemen langs de kant zien staan en die wou ik deze morgen op INaturalist zetten om zo de naam van de planten te weten te komen. Toen ik mijn smartphone bovenhaalde zag ik dat er iemand gebeld had en via voicemail kwam ik te weten dat het mijn gastvrouw was, stel je voor: ik was vergeten te betalen en zij was het vergeten vragen! Ik ben dan maar vlug teruggekeerd om mijn schuld te vereffenen met schaamrood op de wangen.

Even later was ik dan echt op weg, rondkijkend, foto's nemend en genietend. Ik fietste door een haag van wilde bloemen: slangenkruid, boerenwormkruid, witte munt, verveine, oregano, zwarte toorts (gele bloem), koninginnekruid, vogelwikke, knoopkruid, grote kattenstaart, wit vetkruid, wilde reseda, gewone rolklaver....een echte bloemenzee

Het bleek maar zes km fietsen te zijn tot in Dinant.

Ik fietste verder langs rustige wegen en het begon al wat op en neer te gaan, we waren er aan begonnen!

Ik was er eigenlijk al wat voorbij gereden en keerde op mijn stappen terug, welk kasteel was dat? Het bleek het kasteel van Veves (met accent circonflexe) te zijn.

Celles

Ik moest flink op de trappers duwen, nu ging het wel stevig omhoog terwijl een buizerd rustig rondjes draaide boven mijn hoofd, die had het wel gemakkelijk, lekker meedrijven met de thermiek!
Mooi was het wel, ik had ogen te kort.

Het bleef maar stijgen en stevig dalen, ik sjeesde naar beneden met beide handen aan de remmen.
Het koste veel moeite, maar de beloning was groot, ik genoot volop van de schitterende landschappen.

veel later kwam ik aan een ander kasteel en dit herkende ik onmiddellijk: Lavaux- Sainte- Anne.

 Mooi kerkje

Terwijl ik puffend de hellingen op fietste in de blakende zon, genoten de koeien van een koel plekje in de schaduw, gelukzakken!

Oef, ook een beetje schaduw voor mij

Een vreugdekreet ontsnapte aan mijn lippen bij het zien van dit naambord, eindelijk!

Mijn gastvrouw bleek nog niet thuis te zijn, die zou pas om zes uur arriveren. Ik moest dus nog een uur wachten om te douchen.

In de plaatselijke kleine Delhaize trakteerde ik mezelf op een Magnum en fris water. Ik installeerde me op de vensterbank in de schaduw en kreeg gezelschap van de plaatselijk populaire Pauline, een mondig meisje van vier. Ik heb een uur Frans kunnen oefenen.

Vermits het dichtsbijzijnde restaurant zich op vier kilometer bevond en ik geen zin had om nog eens acht kilometer te fietsen, ben ik in de plaatselijke frituur een slaatje met een kaaskroket en een kaassouffle gaan eten. Honger is de beste saus!