Van Accons naar Vals-les-Bains 43,9 km 666 hoogtemeters

Vrijdag 19 juli Accons - Vals-les-Bains

Ik heb zalig geslapen in Josette haar gite. Vooraleer ik mijn ontbijt nam, heb ik, zoals het een echte backpacker past, mijn vers gewassen kledij mooi opgerold, zodat ze weinig plaats zou innemen.

Daarna lonkte het terras voor de laatste keer, heerlijk om daar mijn muesli te verorberen.

Vooraleer ik de autoweg nam, belandde ik op de rustige kleine straatjes van Accons, voor mij mocht het de hele dag zo verder gaan, maar dat zou wel niet lukken, besefte ik.

Ik zei Accons vaarwel, in de hoop om hier ooit nog eens terecht te komen.

Dornas, een van de pareltjes van de Ardeche

En dan waren we opnieuw vertrokken voor een klim van 479 meter

Nog 10 km te gaan

nog 9

nog 8

nog 7

nog 6

Het was niet evident op een rijweg vol grijze kleine steentjes. Ik was wel blij dat ik deze weg niet moest afdalen, dat had ik echt niet zien zitten. Soms waren de steentjes op een hoop bij mekaar, dan moest ik wel goed uitkijken om niet weg te schuiven. 

Daar bovenop de berg zag ik de baan verder lopen, dus ik wist wat me te doen stond.

nog 5 km

nog 4

nog 3

De laatste kilometer naar de top!

Zalig! Boven op de top zag ik een terrasje, dat kwam bijzonder goed uit, het was ondertussen al middag en ik had niets meer om te eten.

En vermits er nog veel plaats over was in mijn maag, kon er nog een dessertje bij

Nadien volgde de afdaling, wat een geluk dat de weg er nu veel beter bij lag, geen losse steentjes meer,
Het ging kilometers fiks naar beneden, mijn remmen piepten nogal.

Gelukkig kon ik hier even aan de kant van de weg in een inham staan, anders had ik het niet gedurfd om deze foto's te maken.

Ik was veel te vroeg in Vals-les-Bains, mijn gastvrouw had immers laten weten dat ze pas na 17 uur zou thuis zijn en het was pas 14 uur, dus ben ik aan de kant van het water gaan zitten en heb ik verder gelezen in een boek dat ik heel mooi vind: "to kill a mockingbird" van Harper Lee.

Nadien ben ik nog even het stadje gaan verkennen,

om dan uiteindelijk op zoek te gaan naar mijn logement, een kamer in een flatgebouw, op de derde verdieping, zonder lift, bovendien mocht ik al mijn bagage alleen dragen, dus nog eens hoogtemeters bepakt en bezakt!